از طرفی هم باین امر برای دشمنان موجب خوشحالی گشته بود . زیرا حدیثی از رسول معظم اسلام (ص) با مضامین مختلف به این مسئله مهم اشاره کرده بود که جانشینان من 12 نفرند و حال آنکه امام هشتم جانشین هشتم ایشان بود . شیعه غصه می خورد که پس معنای کلام پیامبر چه خواهد شد و از طرفی دشمنان به شیعیان خرده               می گرفتند که : پس کجاست 12 جانشین پیامبر ؟

با به دنیا آمدن امام جواد (ع) این مطلب واضح شد که کلام پیامبر (ص) صدق است و شیعیان خوشحال گردیده و دشمنان آنها دچار غم و اندوه شدند و این مسئله در زمان هیچ معصومی واقع نگردیده است .  اینست نکته با عظمت بودن آنحضرت .

ب) از آثار دوستی با ائمه (ع)

از امام جواد (ع) سوال شد :

ما لِمَوالیکم فی مُوالاتِکم ؟

چه فایده و آثاری برای دوستان شما در دوست داشتن شما می باشد ؟ آنگاه حضرت داستانی را از جد بزرگوارش حضرت امام صادق (ع) بیان فرمودند :

مردی ثروتمند از خراسان به قصد دیدار حضرت امام صادق (ع) راهی مدینه منوره شد . وقتی   و آله الطاهرین سیما بقیة الله روحی له الفداء

رسید . دق الباب کرد . خادم حضرت جواب داد : حضرت منزل نمی باشد . پس عازم مسجد شد . مرد خراسانی به در مسجد که رسید ، دید جوانی به حالت انتظار و آماده ایستاده و قاطری هم بدون راکب در کنار او می باشد . مرد خراسانی از این جوان جویای حال حضرت شد . آن جوان جواب داد : حضرت در مسجد مشغول عبادت می باشد و من غلام حضرت می باشم . مرد خراسانی خواست از این فرصت استفاده کند پس رو به غلام کرده و گفت : من ثروت زیادی دارم و حاضرم همه آنرا در اختیار شما قرار دهم و در مقابل شما سمت خود را (غلامی) به من واگذار کنید و من غلام حضرت  باشم . در اینموقع برای غلام امتحان سختی پیش آمد زیرا از طرفی جدا شدن از حضرت برایش سخت بود و از طرف دیگر سود فراوانی نصیبش می گردید پس به مرد خراسانی گفت : من باید این مسئله را از امام خود سوال کنم . به مسجد رفته و در حالیکه از طرح مسئله خجالت می کشید با حالت خاصی از امام سوال کرد : آیا شما از خیری که برای من پیش آید ممانعت می کنید ؟ حضرت فرمود : ما خود خیرخواه شما می باشیم پس چگونه مانع خیر به سوی شما باشیم ؟ آنگاه غلام اصل جریان را مطرح نمود . حضرت فرمودند :

مانعی ندارد ، اگر از اینکه پیش ما هستید ، خسته        شده اید می توانید پیشنهاد مرد خراسانی را بپذیرید . غلام خداحافظی کرد و مقداری راه خود را رفت .       حضر ت او را صدا زده و فرمودند : بخاطر سابقه کاری که پیش ما داری تو را موعظه ای می کنم . روز قیامت که فرا رسد نوری از طرف خداوند بسوی محشر ظاهر می شود و جد ما رسول خدا (ص) به طرف آن نور حرکت می نمایند و نیز جدم علی بن ابیطالب و سایر امامان (ع) پشت سر ایشان قرار می گیرند . آنگاه شیعیان و دوستان ما پشت سر آنها قرار        می گیرند ، ما هر جا رفتیم آنها را نیز می بریم و در جایگاه خود قرار خواهیم داد . غلام فکری کرده و گفت : من می مانم و از شما جدا نخواهم شد .

حال که مرد خراسانی بر در مسجد منتظر است غلام چه عکس العملی از خود نشان خواهد داد؟ ناگهان غلام به در مسجد رسید و پیشنهاد او را رد کرد . آنگاه مرد خراسانی اجازه حضور گرفته و حضرت او را پذیرفته و امام از ایشان بجهت حاضر شدن از بذل ثروت خود تشکر نمودند .

بحارالانوار – جلد 50

تهیه کننده : محمد علی ذاکری

تلفن تماس درباره احادیث و احکام : 09121536416

الحمدلله رب العالمین و صل الله علی سیدنا محمد و آله الطاهرین سیما بقیة الله روحی له الفداء

     در شماره های پیشین متذکر شدیم که از مهمترین وظایف ما بعد از شناخت خداوند و رسول بزرگوار اسلام (ص) ، شناخت امامان معصوم           می باشد . در یک حدیثی از حضرت امام باقر (ع)نقل شده که فرمودند :

بنده ای به مقام مومن بودن نمی رسد تا اینکه خدا و پیامبر و ائمه و امام زمان شناس باشد و در کسب تکلیف به امام زمانش مراجعه کند و تسلیم او باشد .

کافی- ج1 – کتاب الحجه

(البته در زمان غیبت به نایبان عام امام زمان (ع) که همان مراجع عظام تقلید می باشند باید مراجعه کرد )

     یکی از راههای شناخت امامان معصوم آشنایی با  

حالات ومعجزات وسخنان آنهاست0

     در شماره های پیشین متذکر شدیم که از مهمترین وظایف ما بعد از شناخت خداوند و رسول بزرگوار اسلام (ص) ، شناخت امامان معصوم           می باشد . در یک حدیثی از حضرت امام باقر (ع)نقل شده که فرمودند :

بنده ای به مقام مومن بودن نمی رسد تا اینکه خدا و

شامخ امامت رسیدند اتفاق بیفتد .

یکی از راویان به نام معل بن محمد می گوید : پس از شهادت امام رضا (ع) ، امام جواد (ع) را دیدم و در قد و اندام ایشان دقیق شدم تا برای شیعیان بازگو کنم . در این حال حضرت نشستند و فرمودند : ای معلی خداوند در امامت نیز مانند نبوت احتجاج کرده و فرموده است :

و آتیناه الحکم صبیا

به یحیی در خردسالی نبوت دادیم .

سوره مریم-28

آشنایی با جوانترین امام

الف ) مولودی با برکت برای شیعه

امام هشتم (ع) فرمودند :

مولودی به عظمت او (امام جواد (ع)) برای شیعه به دنیا نیامده است .

و در یک حدیثی دیگر :

مولودی به برکت او در اسلام به دنیا نیامده است.

سوال – چرا فقط ایشان مولود با برکت و عظمت در بین معصومین (ع) می باشند ؟

جواب – نکته این مطلب اینست که حضرت امام رضا (ع) تا سن 47 یا 48 سالگی فرزندی نداشتند

حرز امام جواد علیه السلام برای محافظت از بلا ها بسیار مؤثر خواهد بودهم بخوانید وهم همراه خود داشته باشید:

متن حـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــرز:

یَا نُورُ یَا بُرْهَانُ یَا مُنِیرُ یَا مُبِینُ یَا رَبِّ اکْفِنِی شَرَّ الشُّرُورِ وَ آفَاتِ الدُّهُورِ وَ أَسْأَلُکَ النَّجَاةَ یَوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّــــــــور

حرز امام جواد علیه السلام برای محافظت از بلا ها بسیار مؤثر خواهد بودهم بخوانید وهم همراه خود داشته باشید:

متن حـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــرز:

یَا نُورُ یَا بُرْهَانُ یَا مُنِیرُ یَا مُبِینُ یَا رَبِّ اکْفِنِی شَرَّ الشُّرُورِ وَ آفَاتِ الدُّهُورِ وَ أَسْأَلُکَ النَّجَاةَ یَوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّــــــــور

و یژگیهای حضرت خدیجه (سلام الله علیها)ام المؤ منین

1- اولین مسلمان دربین زنان مسلمان

2- دومین مسلمان دربین زن ومرد مسلمان

3- یکی ازچهارزن نمونه درعالم

5- زوجه بهترین ا نسان درعالم هستی رسول اعظم ص

6- جزء گروه مهاجرین ازمکه بسوی مدینه

7- سخاوتمند بی نظیر درعالم اسلام

8- مادر سیدة زنان عالم حضرت فاطمه (سلام الله علیها)

9- سلام خدا به واسطه جبرئیل ع برحضرت خدیجه (سلام الله علیها)

10- کفن حضرت خدیجه ازآسمان می رسد0

11- حامی دین خدای تبارک وتعالی

12- ناصر وتا بع رسول خدا(صلی الله و علیه و آله)

سورة التوبه 100:وَ السَّا بِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهاجِرِینَ وَ الَّذِینَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسانٍرَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ.وَ أَعَدَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی تَحْتَهَا الْأَنْهارُ.

تفسیر: پیشگامان اسلام    تفسیر نمونه، ج‏8، ص: 100

گر چه در باره شان نزول آیه فوق، مفسران روایات متعددى نقل کرده‏اند، ولى چنان که خواهیم دید هیچ کدام از آنها" شان نزول" آیه نیست، بلکه در واقع بیان مصداق و وجود خارجى آن است.به هر حال به دنبال آیات گذشته که بیان حال کفار و منافقان را مى‏نمود در آیه فوق اشاره به گروه‏هاى مختلف از مسلمانان راستین شده است و آنها را در سه گروه مشخص تقسیم مى‏کند.                  نخست آنها که پیشگامان در اسلام و هجرت بوده‏اند (وَ السَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهاجِرِینَ).

دوم آنها که پیشگام در نصرت و یارى پیامبر ص و یاران مهاجرش بودند (و الانصار).

سوم آنها که بعد از این دو گروه آمدند و از برنامه‏هاى آنها پیروى کردند، و با انجام اعمال نیک، و قبول اسلام، و هجرت، و نصرت آئین پیامبر ص به آنها پیوستند

(وَ الَّذِینَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسانٍ) «1».از آنچه گفتیم روشن شد که منظور از" باحسان" در واقع بیان اعمال و معتقداتى است که در آنها از پیشگامان اسلام پیروى مى‏کنند، و به تعبیر دیگر" احسان" بیان وصف برنامه‏هایى است که از آن متابعت مى‏شود.ولى این احتمال نیز در معنى آیه داده شده است که" احسان" بیان وصف چگونگى متابعت و پیروى باشد یعنى آنها بطور شایسته پیروى مى‏کنند (در صورت اول" با" بمعنى" فى" و در صورت دوم بمعنى" مع" است).ولى ظاهر آیه مطابق تفسیر اول است.

پس از ذکر این گروه سه‏گانه میفرماید:" هم خداوند از آنها راضى است و هم آنها از خدا راضى شده‏اند" (رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ).رضایت خدا از آنها به خاطر ایمان و اعمال صالحى است که انجام داده‏اند، و خشنودى آنان از خدا به خاطر پاداشهاى گوناگون و فوق العاده و پر اهمیت است که به آنان ارزانى داشته.(1) بسیارى از مفسران کلمه" من" را در جمله بالا (وَ السَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهاجِرِینَ وَ الْأَنْصارِ)" من تبعیضیه" دانسته‏اند و ظاهر آیه نیز همین است، زیرا در آیه سخن از پیشگامان مهاجران و انصار است نه همه آنها. و در واقع بقیه در مفهوم جمله بعد یعنى تابعان وارد مى‏شوند.به تعبیر دیگر آنچه خدا از آنها خواسته انجام داده‏اند، و آنچه آنها از خدا خواسته‏اند به آنان بخشیده، بنا بر این هم خدا از آنها راضى است و هم آنان از خدا راضى هستند.با اینکه جمله گذشته همه مواهب و نعمتهاى الهى را در برداشت (مواهب مادى و معنوى، جسمانى و روحانى) ولى بعنوان تاکید و بیان" تفصیل" بعد از" اجمال" اضا فه مى‏کند:" خداوند براى آنها باغهایى از بهشت فراهم ساخته که از زیر درختانش نهرها جریان دارند" (وَ أَعَدَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی تَحْتَهَا الْأَنْهارُ).از امتیازات این نعمت آن است که جاودانى است و" همواره در آن خواهند ماند" (خالِدِینَ فِیها أَبَداً).

" و مجموع این مواهب معنوى و مادى براى آنها پیروزى بزرگى محسوب مى‏شود" (ذلِکَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ).

چه پیروزى از این برتر که انسان احساس کند آفریدگار و معبود و مولایش از او خشنود است و کارنامه قبولى او را امضا کرده؟ و چه پیروزى از این بالاتر که با اعمال محدودى در چند روز عمر فا نى مواهب بى‏پایان ا بدى پیدا کند.

*ت09121536416*

و یژگیهای حضرت خدیجه (سلام الله علیها)ام المؤ منین

1- اولین مسلمان دربین زنان مسلمان

2- دومین مسلمان دربین زن ومرد مسلمان

3- یکی ازچهارزن نمونه درعالم

5- زوجه بهترین ا نسان درعالم هستی رسول اعظم ص

6- جزء گروه مهاجرین ازمکه بسوی مدینه

7- سخاوتمند بی نظیر درعالم اسلام

8- مادر سیدة زنان عالم حضرت فاطمه (سلام الله علیها)

9- سلام خدا به واسطه جبرئیل ع برحضرت خدیجه (سلام الله علیها)

10- کفن حضرت خدیجه ازآسمان می رسد0

11- حامی دین خدای تبارک وتعالی

12- ناصر وتا بع رسول خدا(صلی الله و علیه و آله)

سورة التوبه 100:وَ السَّا بِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهاجِرِینَ وَ الَّذِینَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسانٍرَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ.وَ أَعَدَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی تَحْتَهَا الْأَنْهارُ.

تفسیر: پیشگامان اسلام    تفسیر نمونه، ج‏8، ص: 100

گر چه در باره شان نزول آیه فوق، مفسران روایات متعددى نقل کرده‏اند، ولى چنان که خواهیم دید هیچ کدام از آنها" شان نزول" آیه نیست، بلکه در واقع بیان مصداق و وجود خارجى آن است.به هر حال به دنبال آیات گذشته که بیان حال کفار و منافقان را مى‏نمود در آیه فوق اشاره به گروه‏هاى مختلف از مسلمانان راستین شده است و آنها را در سه گروه مشخص تقسیم مى‏کند.                  نخست آنها که پیشگامان در اسلام و هجرت بوده‏اند (وَ السَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهاجِرِینَ).

دوم آنها که پیشگام در نصرت و یارى پیامبر ص و یاران مهاجرش بودند (و الانصار).

سوم آنها که بعد از این دو گروه آمدند و از برنامه‏هاى آنها پیروى کردند، و با انجام اعمال نیک، و قبول اسلام، و هجرت، و نصرت آئین پیامبر ص به آنها پیوستند

(وَ الَّذِینَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسانٍ) «1».از آنچه گفتیم روشن شد که منظور از" باحسان" در واقع بیان اعمال و معتقداتى است که در آنها از پیشگامان اسلام پیروى مى‏کنند، و به تعبیر دیگر" احسان" بیان وصف برنامه‏هایى است که از آن متابعت مى‏شود.ولى این احتمال نیز در معنى آیه داده شده است که" احسان" بیان وصف چگونگى متابعت و پیروى باشد یعنى آنها بطور شایسته پیروى مى‏کنند (در صورت اول" با" بمعنى" فى" و در صورت دوم بمعنى" مع" است).ولى ظاهر آیه مطابق تفسیر اول است.

پس از ذکر این گروه سه‏گانه میفرماید:" هم خداوند از آنها راضى است و هم آنها از خدا راضى شده‏اند" (رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ).رضایت خدا از آنها به خاطر ایمان و اعمال صالحى است که انجام داده‏اند، و خشنودى آنان از خدا به خاطر پاداشهاى گوناگون و فوق العاده و پر اهمیت است که به آنان ارزانى داشته.(1) بسیارى از مفسران کلمه" من" را در جمله بالا (وَ السَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهاجِرِینَ وَ الْأَنْصارِ)" من تبعیضیه" دانسته‏اند و ظاهر آیه نیز همین است، زیرا در آیه سخن از پیشگامان مهاجران و انصار است نه همه آنها. و در واقع بقیه در مفهوم جمله بعد یعنى تابعان وارد مى‏شوند.به تعبیر دیگر آنچه خدا از آنها خواسته انجام داده‏اند، و آنچه آنها از خدا خواسته‏اند به آنان بخشیده، بنا بر این هم خدا از آنها راضى است و هم آنان از خدا راضى هستند.با اینکه جمله گذشته همه مواهب و نعمتهاى الهى را در برداشت (مواهب مادى و معنوى، جسمانى و روحانى) ولى بعنوان تاکید و بیان" تفصیل" بعد از" اجمال" اضا فه مى‏کند:" خداوند براى آنها باغهایى از بهشت فراهم ساخته که از زیر درختانش نهرها جریان دارند" (وَ أَعَدَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی تَحْتَهَا الْأَنْهارُ).از امتیازات این نعمت آن است که جاودانى است و" همواره در آن خواهند ماند" (خالِدِینَ فِیها أَبَداً).

" و مجموع این مواهب معنوى و مادى براى آنها پیروزى بزرگى محسوب مى‏شود" (ذلِکَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ).

چه پیروزى از این برتر که انسان احساس کند آفریدگار و معبود و مولایش از او خشنود است و کارنامه قبولى او را امضا کرده؟ و چه پیروزى از این بالاتر که با اعمال محدودى در چند روز عمر فا نى مواهب بى‏پایان ا بدى پیدا کند.

*ت09121536416*

و یژگیهای حضرت خدیجه (سلام الله علیها)ام المؤ منین

1- اولین مسلمان دربین زنان مسلمان

2- دومین مسلمان دربین زن ومرد مسلمان

3- یکی ازچهارزن نمونه درعالم

5- زوجه بهترین ا نسان درعالم هستی رسول اعظم ص

6- جزء گروه مهاجرین ازمکه بسوی مدینه

7- سخاوتمند بی نظیر درعالم اسلام

8- مادر سیدة زنان عالم حضرت فاطمه (سلام الله علیها)

9- سلام خدا به واسطه جبرئیل ع برحضرت خدیجه (سلام الله علیها)

10- کفن حضرت خدیجه ازآسمان می رسد0

11- حامی دین خدای تبارک وتعالی

12- ناصر وتا بع رسول خدا(صلی الله و علیه و آله)

سورة التوبه 100:وَ السَّا بِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهاجِرِینَ وَ الَّذِینَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسانٍرَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ.وَ أَعَدَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی تَحْتَهَا الْأَنْهارُ.

تفسیر: پیشگامان اسلام    تفسیر نمونه، ج‏8، ص: 100

گر چه در باره شان نزول آیه فوق، مفسران روایات متعددى نقل کرده‏اند، ولى چنان که خواهیم دید هیچ کدام از آنها" شان نزول" آیه نیست، بلکه در واقع بیان مصداق و وجود خارجى آن است.به هر حال به دنبال آیات گذشته که بیان حال کفار و منافقان را مى‏نمود در آیه فوق اشاره به گروه‏هاى مختلف از مسلمانان راستین شده است و آنها را در سه گروه مشخص تقسیم مى‏کند.                  نخست آنها که پیشگامان در اسلام و هجرت بوده‏اند (وَ السَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهاجِرِینَ).

دوم آنها که پیشگام در نصرت و یارى پیامبر ص و یاران مهاجرش بودند (و الانصار).

سوم آنها که بعد از این دو گروه آمدند و از برنامه‏هاى آنها پیروى کردند، و با انجام اعمال نیک، و قبول اسلام، و هجرت، و نصرت آئین پیامبر ص به آنها پیوستند

(وَ الَّذِینَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسانٍ) «1».از آنچه گفتیم روشن شد که منظور از" باحسان" در واقع بیان اعمال و معتقداتى است که در آنها از پیشگامان اسلام پیروى مى‏کنند، و به تعبیر دیگر" احسان" بیان وصف برنامه‏هایى است که از آن متابعت مى‏شود.ولى این احتمال نیز در معنى آیه داده شده است که" احسان" بیان وصف چگونگى متابعت و پیروى باشد یعنى آنها بطور شایسته پیروى مى‏کنند (در صورت اول" با" بمعنى" فى" و در صورت دوم بمعنى" مع" است).ولى ظاهر آیه مطابق تفسیر اول است.

پس از ذکر این گروه سه‏گانه میفرماید:" هم خداوند از آنها راضى است و هم آنها از خدا راضى شده‏اند" (رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ).رضایت خدا از آنها به خاطر ایمان و اعمال صالحى است که انجام داده‏اند، و خشنودى آنان از خدا به خاطر پاداشهاى گوناگون و فوق العاده و پر اهمیت است که به آنان ارزانى داشته.(1) بسیارى از مفسران کلمه" من" را در جمله بالا (وَ السَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهاجِرِینَ وَ الْأَنْصارِ)" من تبعیضیه" دانسته‏اند و ظاهر آیه نیز همین است، زیرا در آیه سخن از پیشگامان مهاجران و انصار است نه همه آنها. و در واقع بقیه در مفهوم جمله بعد یعنى تابعان وارد مى‏شوند.به تعبیر دیگر آنچه خدا از آنها خواسته انجام داده‏اند، و آنچه آنها از خدا خواسته‏اند به آنان بخشیده، بنا بر این هم خدا از آنها راضى است و هم آنان از خدا راضى هستند.با اینکه جمله گذشته همه مواهب و نعمتهاى الهى را در برداشت (مواهب مادى و معنوى، جسمانى و روحانى) ولى بعنوان تاکید و بیان" تفصیل" بعد از" اجمال" اضا فه مى‏کند:" خداوند براى آنها باغهایى از بهشت فراهم ساخته که از زیر درختانش نهرها جریان دارند" (وَ أَعَدَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی تَحْتَهَا الْأَنْهارُ).از امتیازات این نعمت آن است که جاودانى است و" همواره در آن خواهند ماند" (خالِدِینَ فِیها أَبَداً).

" و مجموع این مواهب معنوى و مادى براى آنها پیروزى بزرگى محسوب مى‏شود" (ذلِکَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ).

چه پیروزى از این برتر که انسان احساس کند آفریدگار و معبود و مولایش از او خشنود است و کارنامه قبولى او را امضا کرده؟ و چه پیروزى از این بالاتر که با اعمال محدودى در چند روز عمر فا نى مواهب بى‏پایان ا بدى پیدا کند.

*ت09121536416*

و یژگیهای حضرت خدیجه (سلام الله علیها)ام المؤ منین

1- اولین مسلمان دربین زنان مسلمان

2- دومین مسلمان دربین زن ومرد مسلمان

3- یکی ازچهارزن نمونه درعالم

5- زوجه بهترین ا نسان درعالم هستی رسول اعظم ص

6- جزء گروه مهاجرین ازمکه بسوی مدینه

7- سخاوتمند بی نظیر درعالم اسلام

8- مادر سیدة زنان عالم حضرت فاطمه (سلام الله علیها)

9- سلام خدا به واسطه جبرئیل ع برحضرت خدیجه (سلام الله علیها)

10- کفن حضرت خدیجه ازآسمان می رسد0

11- حامی دین خدای تبارک وتعالی

12- ناصر وتا بع رسول خدا(صلی الله و علیه و آله)

سورة التوبه 100:وَ السَّا بِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهاجِرِینَ وَ الَّذِینَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسانٍرَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ.وَ أَعَدَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی تَحْتَهَا الْأَنْهارُ.

تفسیر: پیشگامان اسلام    تفسیر نمونه، ج‏8، ص: 100

گر چه در باره شان نزول آیه فوق، مفسران روایات متعددى نقل کرده‏اند، ولى چنان که خواهیم دید هیچ کدام از آنها" شان نزول" آیه نیست، بلکه در واقع بیان مصداق و وجود خارجى آن است.به هر حال به دنبال آیات گذشته که بیان حال کفار و منافقان را مى‏نمود در آیه فوق اشاره به گروه‏هاى مختلف از مسلمانان راستین شده است و آنها را در سه گروه مشخص تقسیم مى‏کند.                  نخست آنها که پیشگامان در اسلام و هجرت بوده‏اند (وَ السَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهاجِرِینَ).

دوم آنها که پیشگام در نصرت و یارى پیامبر ص و یاران مهاجرش بودند (و الانصار).

سوم آنها که بعد از این دو گروه آمدند و از برنامه‏هاى آنها پیروى کردند، و با انجام اعمال نیک، و قبول اسلام، و هجرت، و نصرت آئین پیامبر ص به آنها پیوستند

(وَ الَّذِینَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسانٍ) «1».از آنچه گفتیم روشن شد که منظور از" باحسان" در واقع بیان اعمال و معتقداتى است که در آنها از پیشگامان اسلام پیروى مى‏کنند، و به تعبیر دیگر" احسان" بیان وصف برنامه‏هایى است که از آن متابعت مى‏شود.ولى این احتمال نیز در معنى آیه داده شده است که" احسان" بیان وصف چگونگى متابعت و پیروى باشد یعنى آنها بطور شایسته پیروى مى‏کنند (در صورت اول" با" بمعنى" فى" و در صورت دوم بمعنى" مع" است).ولى ظاهر آیه مطابق تفسیر اول است.

پس از ذکر این گروه سه‏گانه میفرماید:" هم خداوند از آنها راضى است و هم آنها از خدا راضى شده‏اند" (رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ).رضایت خدا از آنها به خاطر ایمان و اعمال صالحى است که انجام داده‏اند، و خشنودى آنان از خدا به خاطر پاداشهاى گوناگون و فوق العاده و پر اهمیت است که به آنان ارزانى داشته.(1) بسیارى از مفسران کلمه" من" را در جمله بالا (وَ السَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهاجِرِینَ وَ الْأَنْصارِ)" من تبعیضیه" دانسته‏اند و ظاهر آیه نیز همین است، زیرا در آیه سخن از پیشگامان مهاجران و انصار است نه همه آنها. و در واقع بقیه در مفهوم جمله بعد یعنى تابعان وارد مى‏شوند.به تعبیر دیگر آنچه خدا از آنها خواسته انجام داده‏اند، و آنچه آنها از خدا خواسته‏اند به آنان بخشیده، بنا بر این هم خدا از آنها راضى است و هم آنان از خدا راضى هستند.با اینکه جمله گذشته همه مواهب و نعمتهاى الهى را در برداشت (مواهب مادى و معنوى، جسمانى و روحانى) ولى بعنوان تاکید و بیان" تفصیل" بعد از" اجمال" اضا فه مى‏کند:" خداوند براى آنها باغهایى از بهشت فراهم ساخته که از زیر درختانش نهرها جریان دارند" (وَ أَعَدَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی تَحْتَهَا الْأَنْهارُ).از امتیازات این نعمت آن است که جاودانى است و" همواره در آن خواهند ماند" (خالِدِینَ فِیها أَبَداً).

" و مجموع این مواهب معنوى و مادى براى آنها پیروزى بزرگى محسوب مى‏شود" (ذلِکَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ).

چه پیروزى از این برتر که انسان احساس کند آفریدگار و معبود و مولایش از او خشنود است و کارنامه قبولى او را امضا کرده؟ و چه پیروزى از این بالاتر که با اعمال محدودى در چند روز عمر فا نى مواهب بى‏پایان ا بدى پیدا کند.

*ت09121536416*

و یژگیهای حضرت خدیجه (سلام الله علیها)ام المؤ منین

1- اولین مسلمان دربین زنان مسلمان

2- دومین مسلمان دربین زن ومرد مسلمان

3- یکی ازچهارزن نمونه درعالم

5- زوجه بهترین ا نسان درعالم هستی رسول اعظم ص

6- جزء گروه مهاجرین ازمکه بسوی مدینه

7- سخاوتمند بی نظیر درعالم اسلام

8- مادر سیدة زنان عالم حضرت فاطمه (سلام الله علیها)

9- سلام خدا به واسطه جبرئیل ع برحضرت خدیجه (سلام الله علیها)

10- کفن حضرت خدیجه ازآسمان می رسد0

11- حامی دین خدای تبارک وتعالی

12- ناصر وتا بع رسول خدا(صلی الله و علیه و آله)

سورة التوبه 100:وَ السَّا بِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهاجِرِینَ وَ الَّذِینَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسانٍرَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ.وَ أَعَدَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی تَحْتَهَا الْأَنْهارُ.

تفسیر: پیشگامان اسلام    تفسیر نمونه، ج‏8، ص: 100

گر چه در باره شان نزول آیه فوق، مفسران روایات متعددى نقل کرده‏اند، ولى چنان که خواهیم دید هیچ کدام از آنها" شان نزول" آیه نیست، بلکه در واقع بیان مصداق و وجود خارجى آن است.به هر حال به دنبال آیات گذشته که بیان حال کفار و منافقان را مى‏نمود در آیه فوق اشاره به گروه‏هاى مختلف از مسلمانان راستین شده است و آنها را در سه گروه مشخص تقسیم مى‏کند.                  نخست آنها که پیشگامان در اسلام و هجرت بوده‏اند (وَ السَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهاجِرِینَ).

دوم آنها که پیشگام در نصرت و یارى پیامبر ص و یاران مهاجرش بودند (و الانصار).

سوم آنها که بعد از این دو گروه آمدند و از برنامه‏هاى آنها پیروى کردند، و با انجام اعمال نیک، و قبول اسلام، و هجرت، و نصرت آئین پیامبر ص به آنها پیوستند

(وَ الَّذِینَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسانٍ) «1».از آنچه گفتیم روشن شد که منظور از" باحسان" در واقع بیان اعمال و معتقداتى است که در آنها از پیشگامان اسلام پیروى مى‏کنند، و به تعبیر دیگر" احسان" بیان وصف برنامه‏هایى است که از آن متابعت مى‏شود.ولى این احتمال نیز در معنى آیه داده شده است که" احسان" بیان وصف چگونگى متابعت و پیروى باشد یعنى آنها بطور شایسته پیروى مى‏کنند (در صورت اول" با" بمعنى" فى" و در صورت دوم بمعنى" مع" است).ولى ظاهر آیه مطابق تفسیر اول است.

پس از ذکر این گروه سه‏گانه میفرماید:" هم خداوند از آنها راضى است و هم آنها از خدا راضى شده‏اند" (رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ).رضایت خدا از آنها به خاطر ایمان و اعمال صالحى است که انجام داده‏اند، و خشنودى آنان از خدا به خاطر پاداشهاى گوناگون و فوق العاده و پر اهمیت است که به آنان ارزانى داشته.(1) بسیارى از مفسران کلمه" من" را در جمله بالا (وَ السَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهاجِرِینَ وَ الْأَنْصارِ)" من تبعیضیه" دانسته‏اند و ظاهر آیه نیز همین است، زیرا در آیه سخن از پیشگامان مهاجران و انصار است نه همه آنها. و در واقع بقیه در مفهوم جمله بعد یعنى تابعان وارد مى‏شوند.به تعبیر دیگر آنچه خدا از آنها خواسته انجام داده‏اند، و آنچه آنها از خدا خواسته‏اند به آنان بخشیده، بنا بر این هم خدا از آنها راضى است و هم آنان از خدا راضى هستند.با اینکه جمله گذشته همه مواهب و نعمتهاى الهى را در برداشت (مواهب مادى و معنوى، جسمانى و روحانى) ولى بعنوان تاکید و بیان" تفصیل" بعد از" اجمال" اضا فه مى‏کند:" خداوند براى آنها باغهایى از بهشت فراهم ساخته که از زیر درختانش نهرها جریان دارند" (وَ أَعَدَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی تَحْتَهَا الْأَنْهارُ).از امتیازات این نعمت آن است که جاودانى است و" همواره در آن خواهند ماند" (خالِدِینَ فِیها أَبَداً).

" و مجموع این مواهب معنوى و مادى براى آنها پیروزى بزرگى محسوب مى‏شود" (ذلِکَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ).

چه پیروزى از این برتر که انسان احساس کند آفریدگار و معبود و مولایش از او خشنود است و کارنامه قبولى او را امضا کرده؟ و چه پیروزى از این بالاتر که با اعمال محدودى در چند روز عمر فا نى مواهب بى‏پایان ا بدى پیدا کند.

*ت09121536416*

و یژگیهای حضرت خدیجه (سلام الله علیها)ام المؤ منین

1- اولین مسلمان دربین زنان مسلمان

2- دومین مسلمان دربین زن ومرد مسلمان

3- یکی ازچهارزن نمونه درعالم

5- زوجه بهترین ا نسان درعالم هستی رسول اعظم ص

6- جزء گروه مهاجرین ازمکه بسوی مدینه

7- سخاوتمند بی نظیر درعالم اسلام

8- مادر سیدة زنان عالم حضرت فاطمه (سلام الله علیها)

9- سلام خدا به واسطه جبرئیل ع برحضرت خدیجه (سلام الله علیها)

10- کفن حضرت خدیجه ازآسمان می رسد0

11- حامی دین خدای تبارک وتعالی

12- ناصر وتا بع رسول خدا(صلی الله و علیه و آله)

سورة التوبه 100:وَ السَّا بِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهاجِرِینَ وَ الَّذِینَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسانٍرَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ.وَ أَعَدَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی تَحْتَهَا الْأَنْهارُ.

تفسیر: پیشگامان اسلام    تفسیر نمونه، ج‏8، ص: 100

گر چه در باره شان نزول آیه فوق، مفسران روایات متعددى نقل کرده‏اند، ولى چنان که خواهیم دید هیچ کدام از آنها" شان نزول" آیه نیست، بلکه در واقع بیان مصداق و وجود خارجى آن است.به هر حال به دنبال آیات گذشته که بیان حال کفار و منافقان را مى‏نمود در آیه فوق اشاره به گروه‏هاى مختلف از مسلمانان راستین شده است و آنها را در سه گروه مشخص تقسیم مى‏کند.                  نخست آنها که پیشگامان در اسلام و هجرت بوده‏اند (وَ السَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهاجِرِینَ).

دوم آنها که پیشگام در نصرت و یارى پیامبر ص و یاران مهاجرش بودند (و الانصار).

سوم آنها که بعد از این دو گروه آمدند و از برنامه‏هاى آنها پیروى کردند، و با انجام اعمال نیک، و قبول اسلام، و هجرت، و نصرت آئین پیامبر ص به آنها پیوستند

(وَ الَّذِینَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسانٍ) «1».از آنچه گفتیم روشن شد که منظور از" باحسان" در واقع بیان اعمال و معتقداتى است که در آنها از پیشگامان اسلام پیروى مى‏کنند، و به تعبیر دیگر" احسان" بیان وصف برنامه‏هایى است که از آن متابعت مى‏شود.ولى این احتمال نیز در معنى آیه داده شده است که" احسان" بیان وصف چگونگى متابعت و پیروى باشد یعنى آنها بطور شایسته پیروى مى‏کنند (در صورت اول" با" بمعنى" فى" و در صورت دوم بمعنى" مع" است).ولى ظاهر آیه مطابق تفسیر اول است.

پس از ذکر این گروه سه‏گانه میفرماید:" هم خداوند از آنها راضى است و هم آنها از خدا راضى شده‏اند" (رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ).رضایت خدا از آنها به خاطر ایمان و اعمال صالحى است که انجام داده‏اند، و خشنودى آنان از خدا به خاطر پاداشهاى گوناگون و فوق العاده و پر اهمیت است که به آنان ارزانى داشته.(1) بسیارى از مفسران کلمه" من" را در جمله بالا (وَ السَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهاجِرِینَ وَ الْأَنْصارِ)" من تبعیضیه" دانسته‏اند و ظاهر آیه نیز همین است، زیرا در آیه سخن از پیشگامان مهاجران و انصار است نه همه آنها. و در واقع بقیه در مفهوم جمله بعد یعنى تابعان وارد مى‏شوند.به تعبیر دیگر آنچه خدا از آنها خواسته انجام داده‏اند، و آنچه آنها از خدا خواسته‏اند به آنان بخشیده، بنا بر این هم خدا از آنها راضى است و هم آنان از خدا راضى هستند.با اینکه جمله گذشته همه مواهب و نعمتهاى الهى را در برداشت (مواهب مادى و معنوى، جسمانى و روحانى) ولى بعنوان تاکید و بیان" تفصیل" بعد از" اجمال" اضا فه مى‏کند:" خداوند براى آنها باغهایى از بهشت فراهم ساخته که از زیر درختانش نهرها جریان دارند" (وَ أَعَدَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی تَحْتَهَا الْأَنْهارُ).از امتیازات این نعمت آن است که جاودانى است و" همواره در آن خواهند ماند" (خالِدِینَ فِیها أَبَداً).

" و مجموع این مواهب معنوى و مادى براى آنها پیروزى بزرگى محسوب مى‏شود" (ذلِکَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ).

چه پیروزى از این برتر که انسان احساس کند آفریدگار و معبود و مولایش از او خشنود است و کارنامه قبولى او را امضا کرده؟ و چه پیروزى از این بالاتر که با اعمال محدودى در چند روز عمر فا نى مواهب بى‏پایان ا بدى پیدا کند.

*ت09121536416*

و یژگیهای حضرت خدیجه (سلام الله علیها)ام المؤ منین

1- اولین مسلمان دربین زنان مسلمان

2- دومین مسلمان دربین زن ومرد مسلمان

3- یکی ازچهارزن نمونه درعالم

5- زوجه بهترین ا نسان درعالم هستی رسول اعظم ص

6- جزء گروه مهاجرین ازمکه بسوی مدینه

7- سخاوتمند بی نظیر درعالم اسلام

8- مادر سیدة زنان عالم حضرت فاطمه (سلام الله علیها)

9- سلام خدا به واسطه جبرئیل ع برحضرت خدیجه (سلام الله علیها)

10- کفن حضرت خدیجه ازآسمان می رسد0

11- حامی دین خدای تبارک وتعالی

12- ناصر وتا بع رسول خدا(صلی الله و علیه و آله)

سورة التوبه 100:وَ السَّا بِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهاجِرِینَ وَ الَّذِینَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسانٍرَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ.وَ أَعَدَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی تَحْتَهَا الْأَنْهارُ.

تفسیر: پیشگامان اسلام    تفسیر نمونه، ج‏8، ص: 100

گر چه در باره شان نزول آیه فوق، مفسران روایات متعددى نقل کرده‏اند، ولى چنان که خواهیم دید هیچ کدام از آنها" شان نزول" آیه نیست، بلکه در واقع بیان مصداق و وجود خارجى آن است.به هر حال به دنبال آیات گذشته که بیان حال کفار و منافقان را مى‏نمود در آیه فوق اشاره به گروه‏هاى مختلف از مسلمانان راستین شده است و آنها را در سه گروه مشخص تقسیم مى‏کند.                  نخست آنها که پیشگامان در اسلام و هجرت بوده‏اند (وَ السَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهاجِرِینَ).

دوم آنها که پیشگام در نصرت و یارى پیامبر ص و یاران مهاجرش بودند (و الانصار).

سوم آنها که بعد از این دو گروه آمدند و از برنامه‏هاى آنها پیروى کردند، و با انجام اعمال نیک، و قبول اسلام، و هجرت، و نصرت آئین پیامبر ص به آنها پیوستند

(وَ الَّذِینَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسانٍ) «1».از آنچه گفتیم روشن شد که منظور از" باحسان" در واقع بیان اعمال و معتقداتى است که در آنها از پیشگامان اسلام پیروى مى‏کنند، و به تعبیر دیگر" احسان" بیان وصف برنامه‏هایى است که از آن متابعت مى‏شود.ولى این احتمال نیز در معنى آیه داده شده است که" احسان" بیان وصف چگونگى متابعت و پیروى باشد یعنى آنها بطور شایسته پیروى مى‏کنند (در صورت اول" با" بمعنى" فى" و در صورت دوم بمعنى" مع" است).ولى ظاهر آیه مطابق تفسیر اول است.

پس از ذکر این گروه سه‏گانه میفرماید:" هم خداوند از آنها راضى است و هم آنها از خدا راضى شده‏اند" (رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ).رضایت خدا از آنها به خاطر ایمان و اعمال صالحى است که انجام داده‏اند، و خشنودى آنان از خدا به خاطر پاداشهاى گوناگون و فوق العاده و پر اهمیت است که به آنان ارزانى داشته.(1) بسیارى از مفسران کلمه" من" را در جمله بالا (وَ السَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهاجِرِینَ وَ الْأَنْصارِ)" من تبعیضیه" دانسته‏اند و ظاهر آیه نیز همین است، زیرا در آیه سخن از پیشگامان مهاجران و انصار است نه همه آنها. و در واقع بقیه در مفهوم جمله بعد یعنى تابعان وارد مى‏شوند.به تعبیر دیگر آنچه خدا از آنها خواسته انجام داده‏اند، و آنچه آنها از خدا خواسته‏اند به آنان بخشیده، بنا بر این هم خدا از آنها راضى است و هم آنان از خدا راضى هستند.با اینکه جمله گذشته همه مواهب و نعمتهاى الهى را در برداشت (مواهب مادى و معنوى، جسمانى و روحانى) ولى بعنوان تاکید و بیان" تفصیل" بعد از" اجمال" اضا فه مى‏کند:" خداوند براى آنها باغهایى از بهشت فراهم ساخته که از زیر درختانش نهرها جریان دارند" (وَ أَعَدَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی تَحْتَهَا الْأَنْهارُ).از امتیازات این نعمت آن است که جاودانى است و" همواره در آن خواهند ماند" (خالِدِینَ فِیها أَبَداً).

" و مجموع این مواهب معنوى و مادى براى آنها پیروزى بزرگى محسوب مى‏شود" (ذلِکَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ).

چه پیروزى از این برتر که انسان احساس کند آفریدگار و معبود و مولایش از او خشنود است و کارنامه قبولى او را امضا کرده؟ و چه پیروزى از این بالاتر که با اعمال محدودى در چند روز عمر فا نى مواهب بى‏پایان ا بدى پیدا کند.

*ت09121536416*